08.08.2018
Na świecie wyróżnia się dwa modele regulacji sportu - model interwencjonistyczny oraz model nieinterwencjonistyczny. W pierwszym z nich kierowanie sportem i jego nadzorowanie jest uprawnieniem i obowiązkiem państwa.
Poprzez stworzenie jednolitej regulacji unika się wewnętrznej walki i buduje jedną silną federację. Jest on stosowany w większości przez kraje wschodniej i południowej Europy. Drugi system, przyjęty przez naszych zachodnich sąsiadów oraz pozostałe kraje Europy zachodniej i północnej zakłada, iż sport jest elementem życia prywatnego, a zatem ingerencja państwa nie powinna być zbyt daleko idąca. Regulowanie nie jest domeną administracji publicznej, lecz opiera się na dobrowolnych umowach i akceptacji ich postanowień. Państwo ingeruje w sferę sportu jedynie, gdy jest to konieczne lub ma dla niego fundamentalne znaczenie.
Zorganizowanie sportu w Niemczech, podobnie jak w Polsce, ma obraz piramidy. Jej podstawą są zawodnicy, wyżej jest klub sportowy, a nad nim znajduje się związek sportowy danego regionu. Ma on monopolistyczno - hierarchiczny charakter, mimo że nie jest to prawnie określone. Z kolei już same regulaminy związków zawierają zakazy uczestnictwa w innych, przeciwstawnych rozgrywkach klubom, które zostały przez dany związek zrzeszone. Stanowisko takie w pełni przyjął Bundesgerichtshof, czyli niemiecki Sąd Najwyższy. Wskazał on, iż zasada jeden sport – jeden związek pozwoli zapewnić jednolitość sportu w całym kraju. Zasada ta opiera się na założeniu, że jeden związek krajowy przyjmuje z określonego kraju związkowego tylko jeden związek federalny. Związek krajowy organizuje rywalizację na poziomie Landu, natomiast federalny ogólnokrajowe rozgrywki mistrzowskie oraz udział niemieckich klubów czy zawodników we współzawodnictwie międzynarodowym. Od zasady tej jednak są także wyjątki, aczkolwiek nieliczne. Dwie równorzędne federacje występują między innymi w sporcie motorowym i są to: DMV (Deutscher Motorsport Verband e.V.) oraz ADMV (Allgemeiner Deutscher Motorsport Verband).
Rozgrywki klasy mistrzowskiej coraz częściej organizowane są przez zewnętrznie powołane w tym celu spółki. Przyznaje się im szersze kompetencje, aniżeli ich polskim odpowiednikom. Między innymi mogą one przyznawać licencje upoważniające do udziału w rozgrywkach ogólnokrajowych, co w Polsce należy do uprawnień polskich związków sportowych. Co istotne, wykształciła się praktyka, że nawet pomimo spełnienia wymogów można nie otrzymać „sportowego paszportu”, ponieważ związek ocenia swobodnie, a sportowcom czy klubom nie przysługuje roszczenie udzielenia licencji.
Dominującą formą organizacyjno-prawną klubów sportowych jest stowarzyszenie, czyli eingetragener Verein, którego geneza sięga początków XIX w. Jest ono dobrowolnym zrzeszeniem osób w celu osiągnięcia niegospodarczego efektu posiadające osobowość prawną. Ich niewątpliwą zaletą jest duża autonomia, elastyczność, równość wszystkich członków, a także nieskomplikowany sposób utworzenia. E.V. działa przez swoje organy - zarząd i zebranie członków. Ponadto stowarzyszenia rozbudowane w większym stopniu bardzo często posiadają radę doradczą, którą np. klubom piłkarskim zaleca Niemiecki Związek Piłki Nożnej (Deutscher Fußball-Bund). Co do zasady e.V. działa w jednym sporcie, aczkolwiek dopuszcza się możliwość utworzenia filii trudniącej się inną dyscypliną sportową, pod warunkiem jej strukturalnego wyodrębnienia.
Wielu ekspertów postrzega e.V. jako formę przestarzałą i nieodpowiednią do wymogów działalności sportowej w dzisiejszych czasach. Zarzuca się jej brak ochrony wierzycieli i członków. Ponadto problemowe staje się podejmowanie decyzji w sferze wykraczającej poza zwykłe sprawy stowarzyszenia, gdyż wymagana jest zgoda zebrania członków. Warto zaznaczyć, że w największych klubach grono to jest bardzo liczne (najbardziej utytułowany zespół niemieckiej piłki nożnej, swoisty hegemon rozgrywek - FC Bayern München - ponad 150 000 członków). Klarownym jest zatem, iż wyrażenie przez nich akceptacji będzie skomplikowane i czasochłonne Nie jest także konieczne powołanie organu nadzorującego działalność stowarzyszenia, aczkolwiek w praktyce same kluby dostrzegają tę niedoskonałość i powołują organ kontrolny. Do profesjonalnego sportu wydaje się nie być odpowiednim również fakt piastowania pewnych funkcji bez wynagrodzenia w czynie społecznym, oraz konieczności prowadzenia działalności gospodarczej przez specjalnie powoływane w tym celu spółki kapitałowe. Jasno zatem widać, iż uwagi doktryny są uzasadnione.
Systemy regulacji sportu na całym świecie są różne, a każdy z nich może się pochwalić swoimi wyjątkowymi rozwiązaniami. Głównym czynnikiem je kształtującym jest sposób ingerencji państwa w tę dziedzinę. Mimo drobnych rozbieżności, zauważalne są pewne powtarzające się mechanizmy, w oparciu o które zbudowany jest również sport niemiecki.
19.04.2024
02.04.2024
15.03.2024
28.02.2024
14.02.2024
Portal prawosportowe.pl powstał w 2012 roku i od tego czasu dostarcza czytelnikom wiedzę z zakresu szeroko rozumianego prawa sportowego. Odbiorcami naszych treści są sportowcy amatorzy i profesjonalni, trenerzy, sędziowe, menedżerowie, agenci, działacze organizacji sportowych, sponsorzy. Jesteśmy po to, by pomagać i edukować w sporcie.
Portal od samego początku jest wspierany przez Kancelarię Prawa Sportowego i Gospodarczego DAUERMAN
Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 Ogólnego rozporządzenia Parlamentu i Rady Unii Europejskiej o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. informujemy, iż:
PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
ul. Powstańców Śląskich 9
53-332 Wrocław
tel. +48 693 672 258
e-mail: bok@prawosportowe.pl
Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej w Twojej działalności sportowej, napisz do nas korzystając z poniższego formularza.
Pamiętaj – odległość nie stanowi problemu. Działamy całkowicie on-line.
Przedstaw nam swój problem, a my dokonamy wstępnej bezpłatnej analizy prawnej. Następnie przedstawimy, co możemy wspólnie w tej sprawie zrobić oraz zaproponujemy zasady współpracy. Oczywiście za wszelkie usługi otrzymasz fakturę VAT.
Polityka prywatności PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
