30.10.2017
W niedawno wydanym wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-90/16 (dalej: TSUE) dokonano wykładni pojęcia „sport” użytego w dyrektywie 2006/112 w przepisie art. 132 ust. 1 lit. m), zgodnie z którym świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym jest zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został złożony w ramach sporu między The English Bridge Union Limited (dalej: EBU) a Commissioners for Her Majesty’s Revenue & Custom (organ podatkowy i celny Zjednoczonym Królestwie) w przedmiocie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) pobieranych przez EBU opłat za dopuszczenie do uczestnictwa w organizowanych przez niego turniejach brydża porównawczego.
EBU twierdziło przed Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) [sąd wyższej instancji (izba podatkowa i kanclerska)], że „sport” w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 nie musi koniecznie zawierać elementu znaczącej aktywności fizycznej, gdyż cel realizowany przez ów przepis polega na wspieraniu aktywności korzystnych dla zdrowia fizycznego lub psychicznego tych, którzy je wykonują regularnie, a aktywność umysłowa jest tak samo ważna jak aktywność fizyczna.
Uznawszy, że wyraz ten powinien otrzymać autonomiczne znaczenie i jednolite zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do TSUE z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:
„1) Jakie są zasadnicze cechy, jakie musi wykazywać dana aktywność, aby można było ją zakwalifikować jako »sport« w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy [2006/112]? W szczególności, czy dana aktywność musi wykazywać znaczący (lub niepozbawiony znaczenia) element fizyczny, który jest istotny dla jej wyniku, czy wystarczy, aby wykazywała ona znaczący element umysłowy, który jest istotny dla jej wyniku?
2) Czy brydż porównawczy jest »sportem« w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. m) głównej dyrektywy 2006/112?”.
Na wstępie TSUE stwierdził że, jak wynika z przedłożonych Trybunałowi akt sprawy, brydż porównawczy jest grą karcianą wymagającą wysiłku intelektualnego i zdolności intelektualnych, przy czym element fizyczny wydaje się być nieistotny. TSUE podkreślił, że w niniejszej sprawie zwrócono się zatem do Trybunału nie o ustalenie znaczenia pojęcia „sportu” w ogóle, lecz o dokonanie jego wykładni w ramach dyrektywy 2006/112 dotyczącej wspólnego systemu VAT. Wobec braku w dyrektywie 2006/112 jakiejkolwiek definicji pojęcia „sportu”, określenia znaczenia i zakresu tego wyrazu należy w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału dokonać zgodnie z jego zwykłym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym został on użyty, i celów uregulowania, którego jest częścią.
W odniesieniu najpierw do znaczenia pojęcia „sportu” w języku potocznym, zdaniem TSUE pojęcie to określa zwykle aktywność o charakterze fizycznym lub, innymi słowy, aktywność cechującą się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym. Następnie dodał, że wyrażenia użyte w niniejszej dyrektywie – „zwolnienia” - powinny być rozumiane w sposób ścisły, gdyż stanowią odstępstwo od ogólnej zasady, według której VAT jest pobierany od każdego odpłatnego świadczenia zrealizowanego przez podatnika.
Analiza kontekstu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 przemawia zatem za wykładnią, zgodnie z którą znajdujące się w tym przepisie pojęcie „sportu” ogranicza się do aktywności odpowiadających zwykłemu znaczeniu wyrazu „sport”, które cechują się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym, i nie obejmuje wszystkich aktywności mogących w ten bądź inny sposób wiązać się z tym pojęciem. Fakt, że aktywność wspiera zdrowie fizyczne i psychiczne, nie jest sam w sobie elementem wystarczającym dla uznania, że aktywność ta wchodzi w zakres pojęcia „sportu” w rozumieniu tego przepisu.
Wreszcie, w odniesieniu do celu art. 132 ust. 1 lit. m) rzeczonej dyrektywy należy przypomnieć, że przepis ów służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym, i ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa.
Ponadto z przywołanego w pkt 21 niniejszego wyroku orzecznictwa wynika, że art. 132 owej dyrektywy zmierza do określenia w sposób wyczerpujący niektórych działalności w interesie publicznym, które powinny korzystać w drodze wyjątku ze zwolnienia z VAT. W konsekwencji, ponieważ – ze względów wskazanych w pkt 19–25 niniejszego wyroku – wykładnia zakresu zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. m) rzeczonej dyrektywy, zgodnie z którą do zakresu tego zwolnienia włączana jest aktywność zawierająca element fizyczny wydający się nieistotny, stanowi szerokie rozumienie rzeczonego przepisu, wykładnia taka nie może być zgodna ani z zasadami ścisłej wykładni zwolnień z VAT, ani z tym celem ścisłego uregulowania rozpatrywanego zwolnienia.
W świetle powyższych rozważań TSUE przesądził, że na zadane pytania należy odpowiedzieć, że art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że aktywność, taka jak brydż porównawczy, cechująca się elementem fizycznym, który wydaje się nieistotny, nie wchodzi w zakres pojęcia „sportu” w rozumieniu tego przepisu.
Powyższe orzeczenie w błyskawicznym tempie rozpowszechniło się wśród środowisk sportowych i wywołało różny odbiór społeczny. Podkreśla się zwłaszcza, iż dla całego e-sportu jest to niekorzystny wyrok, czemu nie da się zaprzeczyć, lecz wymaga podkreślenia, iż dokonana przez TSUE wykładnia dotyczy wyłącznie interpretacji pojęcia „sportu” dla celów zwolnień podatku VAT. Prawo podatkowe cechuje się charakterystyczną wykładnią, która wiąże się ze ścisłym rozumieniem użytym w nich pojęć. UE nie ma kompetencji do ustalania pojęcia sportu wiążącego dla wszystkich państw członkowskich we wszystkich gałęziach prawa, gdyż jej kompetencje w tym zakresie ograniczają się wyłącznie do wspierania, uzupełniania i koordynowania działań państw członkowskich. Należy przypomnieć, iż na poziomie swoich kompetencji w dziedzinie sportu UE przyjęła definicję wypracowaną przez Radę Europy, zgodnie z którą sport obejmuje szerokie spektrum aktywności fizycznej człowieka – od sportów ekstremalnych, sporty walki, po strategiczne gry planszowe, od działalności nastawionej na rywalizację, po uczestnictwo doraźne nastawione jedynie na wypracowanie kondycji fizycznej. W tak szerokim rozumieniu, brydż sportowy z pewnością mieści się w zakresie niniejszego pojęcia.
Portal prawosportowe.pl powstał w 2012 roku i od tego czasu dostarcza czytelnikom wiedzę z zakresu szeroko rozumianego prawa sportowego. Odbiorcami naszych treści są sportowcy amatorzy i profesjonalni, trenerzy, sędziowe, menedżerowie, agenci, działacze organizacji sportowych, sponsorzy. Jesteśmy po to, by pomagać i edukować w sporcie.
Portal od samego początku jest wspierany przez Kancelarię Prawa Sportowego i Gospodarczego DAUERMAN
Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 Ogólnego rozporządzenia Parlamentu i Rady Unii Europejskiej o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. informujemy, iż:
PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
ul. Powstańców Śląskich 9
53-332 Wrocław
tel. +48 693 672 258
e-mail: bok@prawosportowe.pl
Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej w Twojej działalności sportowej, napisz do nas korzystając z poniższego formularza.
Pamiętaj – odległość nie stanowi problemu. Działamy całkowicie on-line.
Przedstaw nam swój problem, a my dokonamy wstępnej bezpłatnej analizy prawnej. Następnie przedstawimy, co możemy wspólnie w tej sprawie zrobić oraz zaproponujemy zasady współpracy. Oczywiście za wszelkie usługi otrzymasz fakturę VAT.
Polityka prywatności PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
