26.04.2017
Na łamach portalu, m.in. w tekście pt. Treść orzeczenia jako realizacja zasad postępowania dyscyplinarnego w sporcie zwracałem uwagę na znaczenie prawidłowo sporządzonego uzasadnienia orzeczenia dyscyplinarnego dla realizacji prawa do obrony obwinionych. W dzisiejszym artykule chciałbym omówić problematykę podpisywania orzeczeń dyscyplinarnych w kontekście możliwości ich zakwestionowania, m.in. przed Trybunałem Arbitrażowym ds. Sportu przy PKOl.
Na podstawie art. 45a ust. 3 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie: Trybunał Arbitrażowy ds. Sportu przy PKOl rozstrzyga spory wynikające z zaskarżenia ostatecznych decyzji dyscyplinarnych polskich związków sportowych. Kompetencja ta została również potwierdzona w obowiązującym od 27 lutego 2014 r. Regulaminie Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu przy Polskim Komitecie Olimpijskim (dalej: Regulamin). Szczegółowe zasady rozpatrywania skarg na orzeczenia dyscyplinarne organów polskich związków sportowych zostały określone natomiast w rozdziale 11 Regulaminu, tj. §72-82. Dla celów dzisiejszego artykułu w szczególności chciałbym zwrócić uwagę na treść przepisu §82 Regulaminu: „W sprawach nieuregulowanych w niniejszym Regulaminie do rozpoznawania skarg na decyzje dyscyplinarne stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu Postępowania Karnego.” Warto w tym momencie podkreślić, że bardzo podobny przepis umieszczony był we wcześniejszej wersji Regulaminu, a mianowicie §87a, który stanowił, ze: „W sprawach nieuregulowanych w niniejszym Regulaminie do rozpoznawania skarg na decyzje dyscyplinarne lub regulaminowe właściwych organów polskich związków sportowych stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnegio.” Powyższe oznacza, że pomimo uchwalenia nowej wersji Regulaminu, przepis ten – w odniesieniu do decyzji dyscyplinarnych – nie uległ żadnym zmianom, dlatego też można korzystać z dorobku orzecznictwa Trybunału ukształtowanego jeszcze na gruncie poprzedniej wersji Regulaminu. Orzeczeniem, które chciałbym w tym momencie przywołać, jest wyrok Trybunału z 2 września 2010 r. Sprawa dotyczyła skargi na orzeczenie dyscyplinarne organu jednego z polskich związków sportowych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono rażące naruszenie przepisów prawa związkowego, m.in. z uwagi na podpisanie go przez przewodniczącego oraz osobę, która nie była członkiem organu dyscyplinarnego. Trybunał rozpatrując omawianą skargę, zgodnie z przywołanym wcześniej odesłaniem do przepisów Kodeksu postępowanie karne, wskazał na przepis art. 113 k.p.k., zgodnie z którym: Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego, nie wyłączając przegłosowanego, chyba że orzeczenie zamieszczono w protokole. Trybunał poddał analizie zarówno stanowisko doktryny, jak i dorobek orzecznictwa w zakresie wymagań stawianych orzeczeniu dyscyplinarnemu oraz skutków jego wadliwego podpisania. Konkluzje były następujące: Niepodpisanie orzeczenia przez którąkolwiek z osób biorących udział w jego wydaniu jest uznane za jedno z najpoważniejszych uchybień skutkujących nieważnośćią orzeczenia z mocy prawa; Wymóg podpisu wszystkich członków składu orzekającego dotyczy dyspozytywnej części orzeczenia, nie zaś jego uzasadnienia; Niedopuszczalne jest uzupełnienie orzeczenia poprzez jego późniejsze podpisanie przez wszystkich członków składu orzekającego, nawet w przypadku, gdyby wcześniejszy brak wynikał jedynie z niedopatrzenia. Mając na uwadze powyższe, Trybunał uwzględnił skargę, uchylając zaskarżone orzeczenie i przekazując je do ponownego rozpatrzenia przez organ dyscyplinarny polskiego związku sportowego. Pomimo zmiany Regulaminu Trybunału, wytyczne odnośnie stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego dla rozpatrywania spraw dyscyplinarnych, wydają się być takie same. Z jednej strony, organy dyscyplinarne polskich związków sportowych powinny mieć je na uwadze w trakcie prowadzenia postępowań dyscyplinarnych. Z drugiej zaś, obwinieni dbając o swoje interesy powinni mieć na uwadze wyżej wskazane orzeczenie Trybunału. Być może okaże się ono przydatme w skutecznym zakwestionowaniu sposobu przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego.
Organizacje sportowe
24.06.2020
Organizacje sportowe
16.06.2020
Legislacja
20.04.2020
13.11.2024
31.10.2024
10.09.2024
29.08.2024
27.08.2024
Portal prawosportowe.pl powstał w 2012 roku i od tego czasu dostarcza czytelnikom wiedzę z zakresu szeroko rozumianego prawa sportowego. Odbiorcami naszych treści są sportowcy amatorzy i profesjonalni, trenerzy, sędziowe, menedżerowie, agenci, działacze organizacji sportowych, sponsorzy. Jesteśmy po to, by pomagać i edukować w sporcie.
Portal od samego początku jest wspierany przez Kancelarię Prawa Sportowego i Gospodarczego DAUERMAN
Zgodnie z art. 13 ust. 1 i ust. 2 Ogólnego rozporządzenia Parlamentu i Rady Unii Europejskiej o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r. informujemy, iż:
PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
ul. Powstańców Śląskich 9
53-332 Wrocław
tel. +48 693 672 258
e-mail: bok@prawosportowe.pl
Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej w Twojej działalności sportowej, napisz do nas korzystając z poniższego formularza.
Pamiętaj – odległość nie stanowi problemu. Działamy całkowicie on-line.
Przedstaw nam swój problem, a my dokonamy wstępnej bezpłatnej analizy prawnej. Następnie przedstawimy, co możemy wspólnie w tej sprawie zrobić oraz zaproponujemy zasady współpracy. Oczywiście za wszelkie usługi otrzymasz fakturę VAT.
Polityka prywatności PrawoSportowe.pl Sp. z o.o.
