Dyskwalifikacja czasowa, a dyskwalifikacja w liczbie meczów cz. 2

Kilka tygodni temu pisaliśmy o różnicach pomiędzy dyskwalifikacją czasową, a dyskwalifikacją w liczbie meczów, zgodnie z regulacjami zawartymi w Regulaminie Dyscyplinarnym Polskiego Związku Piłki Nożnej. Najważniejszą różnicą jest to, że kara dyskwalifikacji orzeczona w liczbie meczów biegnie od zawodów, w których zawodnik popełnił przewinienie, faul, a dyskwalifikacja czasowa co do zasady też, z wyjątkiem dyskwalifikacji do 6 miesięcy, gdzie nie wlicza się do biegu kary przerw w rozgrywkach.

Kto chciałby sobie przypomnieć tamte rozważania może zajrzeć tutaj, a my skoncentrujmy się na stosowaniu tych kar, ale za przewinienia związane z grą i przewinienia osób na ławkach rezerwowych. Art. 61 Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN (dalej także jako: RD PZPN) reguluje wykluczenie zawodnika w wyniku otrzymania samoistnej czerwonej kartki. Zawodnikowi, który w czasie zawodów mistrzowskich Ekstraklasy, innych zawodów mistrzowskich lub zawodów pucharowych został wykluczony z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki, wymierza się automatycznie karę dwóch meczów dyskwalifikacji, z zastrzeżeniem art. 61 § 2 i § 3.

Zgodnie z art. 61 § 2.1, jeżeli przewinienie, za które zawodnik został wykluczony z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki polegało na: naruszeniu nietykalności cielesnej, znieważeniu lub zniesławieniu albo innym, wysoce niesportowym zachowaniu przed, w czasie meczu lub bezpośrednio po nim - po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego wymierza się karę dyskwalifikacji, w wymiarze nie niższym niż 3 mecze albo karę dyskwalifikacji czasowej. Zgodnie z § 2.2, jeżeli przewinienie, za które zawodnik został wykluczony z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki polegało na naruszeniu nietykalności cielesnej, znieważeniu lub zniesławieniu sędziego – po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego wymierza się karę dyskwalifikacji w wymiarze nie niższym niż 5 meczów, a z kolei zgodnie z § 2.3, Jeżeli przewinienie, za które zawodnik został wykluczony z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki polegało na rażącym naruszeniu nietykalności cielesnej sędziego – po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego wymierza się karę dyskwalifikacji w wymiarze nie niższym niż 1 rok.

Z kolei art. 61 §3 RD PZPN, przewiduje zmniejszenie kary i stanowi, że jeżeli przewinienie, za które zawodnik został wykluczony z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki polegało na: 1) pozbawieniu realnej szansy zdobycia bramki przez przeciwnika poruszającego się w kierunku bramki ukaranego zawodnika, za które to przewinienie podyktowano rzut karny lub rzut wolny, 2) pozbawieniu drużyny przeciwnika bramki lub realnej szansy na jej zdobycie, poprzez zagranie piłki ręką, przy czym zagrywającym nie był bramkarz we własnym polu karnym, 3) pozbawieniu drużyny przeciwnika realnej szansy zdobycia bramki poprzez zachowanie bramkarza, polegające na zatrzymaniu piłki ręką poza własnym polem karnym – to wówczas wymierza się automatycznie karę dyskwalifikacji w wymiarze jednego meczu.

Ważne postanowienie zawiera §4, w świetle którego, zawodnik, którego sędzia wykluczył z gry w wyniku samoistnej czerwonej kartki jest automatycznie zawieszony w prawach zawodnika i do czasu orzeczenia kary nie może brać udziału w rozgrywkach, w których został wykluczony, a w przypadku, o którym mowa w art. 61 § 2 również w innych rozgrywkach.

O usunięciu z ławki rezerwowych oraz o zasadach szczególnych, dotyczących kar za przewinienia związane z grą pisaliśmy już tutaj. 

Kary dyskwalifikacji czasowej mogą być wymierzane nie tylko za przewinienia związane z grą lub za usunięcie z ławki rezerwowych, ale także na mocy innych przepisów szczególnych Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN, np. w przypadku niedopełnienia obowiązku zabezpieczenia porządku lub bezpieczeństwa na stadionie przez odpowiedzialne osoby fizyczne wymierza się im karę dyskwalifikacji czasowej od 1 miesiąca do 2 lat. Tutaj w katalogu są też inne kary: upomnienie, nagana, kara pieniężna od 500 zł (art. 65 §1 RD PZPN). Jeżeli na skutek niedopełnienia obowiązku zabezpieczenia należytego porządku lub bezpieczeństwa na stadionie przed, w czasie lub po zawodach doszło do poważnych naruszeń porządku lub bezpieczeństwa na stadionie przed, w czasie lub po zawodach wymierza się karę pieniężną nie niższą niż 5.000 zł lub karę dyskwalifikacji na czas nie krótszy niż 3 miesiące (art. 65 §2 RD PZPN).

Kolejny przypadek to art. 67 §1 pkt 3, lit a) i regulacja dotycząca zachowań pogardliwych lub dyskryminacyjnych. Za prezentowanie treści o charakterze pogardliwym, rażąco nieetycznym, pochwalających terroryzm, przestępczość, przemoc, odwołujących się do zbrodniczych ideologii, treści politycznych, treści o charakterze dyskryminacyjnym, w szczególności odnoszących się do rasy, koloru skóry, języka, religii bądź pochodzenia, za wznoszenie okrzyków lub popełnienie innego aktu o takim charakterze, wymierza się innym osobom fizycznym kary: a) dyskwalifikacji na co najmniej 5 meczów lub co najmniej 3 miesiące; b) pieniężną nie niższą niż 5.000 zł; c) zakazu udziału we wszelkiej działalności związanej z piłką nożną.

Następny przypadek - art. 69 § 2 RD PZPN. Jeżeli słowa lub zachowania wulgarne lub uznane powszechnie za obraźliwe, kierowane są w stosunku do sędziego, wymierza się karę upomnienia, nagany, karę pieniężną lub karę dyskwalifikacji w wymiarze nie wyższym niż 5 meczów.

Za samowolne opuszczenie boiska przez drużynę lub odmowę dalszego rozgrywania meczu wymierza się osobom fizycznym karę dyskwalifikacji nie niższą niż 1 miesiąc. Podobną karę wymierza się za opóźnienie rozpoczęcia meczu lub wznowienia gry albo przerwę w meczu (art. 71 i 71[1] RD PZPN). Karą dyskwalifikacji jest zagrożone także przewinienie opisane w art. 72 RD PZPN jako „groźba lub przemoc”. Gdy jest połączone z atakiem na sędziego - kara dyskwalifikacji nie może być niższa niż 1 rok.

Kary dyskwalifikacji mogą być wymierzane przez organy dyscyplinarne także w innych przypadkach z części szczególnej Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN, tj: za niesportowy tryb życia lub naruszenie zasad porządku publicznego (art. 74 RD PZPN); za podżeganie do nienawiści (art. 75 RD PZPN); za prowokowanie kibiców (art. 76 RD PZPN); za wypowiedzi poniżające (art. 77 RD PZPN); za korupcję czynną lub bierną (art. 79 RD PZPN); za wpływanie na wynik meczu (art. 80[2] RD PZPN); za popełnienie czynów, mających na celu bezprawne osiągnięcie korzyści, czyli za czynienie przygotowań, usiłowanie lub dokonanie czynów mających na celu bezprawne osiągnięcie korzyści materialnych lub osobistych w związku z działalnością sportową (art. 80[3] RD PZPN); za zaniechanie zawiadomienia o korupcji w piłce nożnej, match-fixingu lub innych działaniach związanych z wpływaniem na wynik zawodów (art. 80[4] RD PZPN); za ponowne w danym sezonie nieterminowe przesłanie sprawozdania z zawodów lub obserwacji (art. 82 RD PZPN); za uniemożliwienie zamieszczenia zastrzeżeń (art. 83 RD PZPN); za publiczne wypowiadanie się przez sędziego, obserwatora lub delegata w sprawach dotyczących przebiegu zawodów prowadzonych lub ocenianych przez innych sędziów, obserwatorów lub delegatów (art. 84 RD PZPN); za prowadzenie zawodów bez asystentów lub zawinione przez sędziego niedoprowadzenie zawodów do końca, wymierza się karę (art. 86 RD PZPN); za umyślne prowadzenie zawodów w sposób sprzeczny z Przepisami Gry (art. 87 RD PZPN); za nieusprawiedliwione niestawienie się do prowadzenia zawodów, obserwacji albo pełnienia funkcji delegata lub za powtarzające się spóźnienia na zawody (art. 88 RD PZPN); za samowolne prowadzenie zawodów bez wyznaczenia przez Kolegium Sędziów PZPN bądź wydziału sędziowskiego właściwego związku piłki nożnej lub prowadzenie zawodów niezgłoszonych do tych organów (art. 89 RD PZPN); za nieusprawiedliwione lub niezgodnie z przepisami spotkania (kontakty) sędziów i obserwatorów z przedstawicielami klubów od chwili wyznaczenia na sędziego lub obserwatora do chwili złożenia w PZPN lub związku piłki nożnej sprawozdania (art. 90 RD PZPN); za nieusprawiedliwione lub niezgodne z przepisami spotkanie (kontakt) obserwatora z sędziami przed meczem lub w czasie przerwy w meczu (art. 91 RD PZPN); Za dokonanie nieprawdziwego zapisu zdarzeń zaistniałych przed, podczas i po prowadzeniu zawodów lub obserwacji, a także za zatajenie kar indywidualnych udzielonych uczestnikom meczu (art. 92 RD PZPN); za świadome pobranie od klubów nienależnych świadczeń (art. 93 RD PZPN); za systematyczny brak aktywności, odmawianie prowadzenia zawodów, obserwacji lub pełnienia funkcji delegata (art. 94 RD PZPN); za popełnienie przestępstwa umyślnego, w wyniku którego nastąpiło skazanie prawomocnym wyrokiem sądu w sprawie karnej lub skarbowej (art. 95 RD PZPN).

Karą dyskwalifikacji może także zostać ukarany – zgodnie z art. 99 RD PZPN - zawodnik, który nie dopełnia obowiązku, określonego w przepisach Polskiego Związku Piłki Nożnej lub FIFA, dotyczącego zasad lub sposobu współpracy z agentami piłkarskimi.

Kary dyskwalifikacji mogą być również stosowane wobec osób fizycznych: za brak kart zawodników, niestaranne i niewłaściwe wypełnienie protokołu, podanie fałszywego wieku zawodnika lub niedopełnienie innych obowiązków określonych przepisami o rozgrywkach (art. 102 RD PZPN); za wystawienie do gry zawodnika nieuprawnionego, zawieszonego w prawach lub odbywającego karę dyskwalifikacji albo zawodnika pod obcym nazwiskiem (art. 103 RD PZPN); za niewykonanie w terminie 30 dni lub przewlekłą realizację prawomocnych orzeczeń i decyzji organów jurysdykcyjnych PZPN (art. 104 §1 RD PZPN); za niewykonanie w terminie 30 dni lub przewlekłą realizację prawomocnych orzeczeń i decyzji organów jurysdykcyjnych wojewódzkich związków piłki nożnej (art. 104 §2 RD PZPN); za niewykonywanie zobowiązania wobec Polskiego Związku Piłki Nożnej, ligi zawodowej lub związków piłki nożnej (art. 105 §1 RD PZPN); za naruszenie stabilności kontraktowej przez zawodnika (art. 105 [2] RD PZPN); za nieusprawiedliwione niestawienie się na zgrupowanie kadry narodowej wymierza się zawodnikowi karę pieniężną w wysokości nie niższej niż 5.000 lub karę dyskwalifikacji, chyba że zostało ono usprawiedliwione przez trenera kadry lub dyrektora sportowego PZPN lub za zachowanie niegodne reprezentanta Polski, popełnione w kraju lub zagranicą  (art. 108 §2 lub §3 RD PZPN); za naruszenie przepisów związanych ze zmianą przynależności klubowej, w szczególności za podpisanie w sposób sprzeczny z prawem umów transferowych pomiędzy klubami (dla zawodników i działaczy, (art. 109 RD PZPN); za inne rażące naruszenie przepisów prawa związkowego lub norm etyczno – moralnych, obowiązujących w piłce nożnej (art. 110 RD PZPN) oraz za stalking i nękanie sędziego, jak i innego uczestnika (meczu) spotkania (art. 110 [1] RD PZPN).